καλλιγραφία (ἡ)· ἡ ὡραία γραφή, τὸ ὡραῖον γράψιμον·|| ἡ τέχνη τοῦ καλῶς γράφειν, ἤτοι τοῦ ὑποτυπώνειν μετὰ κανονικότητος καὶ ὀρθότητος τοὺς χαρακτῆρας γραφῆς τινος. — [Ἐγκυκλ.] Οἱ Ἕλληνες καὶ Ρωμαῖοι εἶχον τελειοποιήσει τὴν καλλιγραφίαν, τὴν τόσον στενῶς συνδεδεμένην πρὸς τὴν τέχνην τοῦ λόγου, ὅστις ἦτο ἡ κυριώδης δύναμις τῆς διοικήσεως αὐτῶν.
