Ζάχερ τόρτε (Sachertorte)

ο ζάχερ τόρτε (sachertorte) είναι ένα κέικ σοκολάτας που δημιούργησε ο Franz Sacher το 1832, για τον Klemens Wenzel von Metternich στην Βιέννη. Είναι μια από τις πιο διάσημες Βιεννέζικες σπεσιαλιτέ.
Η αυθεντική ζάχερ τόρτε φτιάχνεται μόνο στην Βιέννη και το Σάλτσμπουργκ. Το μόνο μέρος εκτός τις Αυστρίας όπου μπορείτε να την βρείτε, είναι το Sacher shop στο Bolzanο, στην Ιταλία.

Η πραγματική της ιστορία αρχίζει το 1832, όταν ο πρίγκιπας Metternich ανέθεσε στον προσωπικό του σεφ να φτιάξει ένα πρωτότυπο επιδόρπιο για κάποιους σημαντικούς του καλεσμένους. Ο επικεφαλής σεφ ήταν άρρωστος και το βάρος έπεσε στον 16χρόνο Franz Sacher, που ήταν εκπαιδευόμενος μάγειρας στην κουζίνα του πρίγκιπα, στο δεύτερο έτος του. Παρά το γεγονός ότι η δημιουργία ενθουσίασε τους καλεσμένους, δεν της δόθηκε περισσότερη σημασία.
Ο Ζάχερ ολοκλήρωσε την εκπαίδευση του σαν σεφ και μετά από ένα πέρασμα από το Pressburg (Μπρατισλάβα – πρωτεύουσα της Σλοβακίας) και την Βουδαπέστη (πρωτεύουσα της Ουγγαρίας), γύρισε στην Βιέννη όπου άνοιξε ένα πολυτελές ντελικατέσεν-κάβα.
Ο μεγαλύτερος γιος του Ζάχερ, Έντουαρντ, ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στη Βιέννη, με τον Royal and Imperial Pastry Chef στο Demel bakery and chocolatier. Εκεί, τελειοποίησε τη συνταγή του πατέρα του, δίνοντάς της την σημερινή της μορφή. Η ζάχερ τόρτε σερβιρίστηκε πρώτα στο Demel και αργότερα στο ξενοδοχείο Ζάχερ, που ιδρύθηκε από τον Έντουαρντ το 1876.

Στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, ξέσπασε μια νομική διαμάχη για την ονομασία "The Original Sacher Torte" ("Η αυθεντική Ζάχερ Τόρτε"), ανάμεσα στο Demel και το ξενοδοχείο Ζάχερ. Ο Έντουαρντ Ζάχερ είχε ολοκληρώσει την συνταγή κατά το διάστημα που εργαζόταν στο Demel, το οποίο κι ήταν το πρώτο κατάστημα που διέθετε το "Original" γλυκό. Μετά τον θάνατο της χήρας του Έντουαρντ, Άννα, το 1930 και την χρεοκοπία του ξενοδοχείου Sacher το 1934, ο γιος του Έντουαρντ Ζάχερ (που επίσης ονομαζόταν Έντουαρντ Ζάχερ) έπιασε δουλειά στο Demel και του έφερε το δικαίωμα μοναδικής διανομής για το Eduard-Sacher-Torte.
Οι πρώτες αντιρρήσεις ανέκυψαν το 1938, όταν οι νέοι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου Sacher ξεκίνησαν την πώληση Sacher Tortes υπό το κατοχυρωμένο όνομα "The Original Sacher Torte". Μετά την διακοπή λόγω του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και την κατάληψη από τις Συμμαχικές Δυνάμεις, οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου υπέβαλαν μήνυση κατά του Demel το 1954, με το ξενοδοχείο να διεκδικεί τα δικαιώματα του εμπορικού σήματος και το Demel να ισχυρίζεται ότι ανέπτυξε και αγόρασε τον τίτλο "Original Sacher Torte".
Κατά τα επόμενα 7 χρόνια, και οι δύο πλευρές εξαπέλυσαν έντονο νομικό αγώνα γύρω από διάφορα χαρακτηριστικά του γλυκού, συμπεριλαμβανόμενης της αλλαγής ονομασίας, της δεύτερης στρώσης μαρμελάδας στο μέσον του γλυκού και της αντικατάστασης της μαργαρίνης από βούτυρο για το ψήσιμο του κέικ. Ο συγγραφέας Friedrich Torberg, συχνός προσκεκλημένος και από τις δύο πλευρές, υπηρέτησε ως μάρτυρας σε αυτήν τη διαδικασία και κατέθεσε ότι κατά το διάστημα που η Anna Sacher βρισκόταν εν ζωή, το κέικ ουδέποτε είχε καλυφθεί από μαρμελάδα ή κοπεί στη μέση.
Το 1963 οι δύο πλευρές προχώρησαν σε εξωδικαστική διευθέτηση του θέματος, με το ξενοδοχείο Sacher να αποκτά τα δικαιώματα για τη φράση "The Original Sachertorte" και με το Demel να αποκτά το δικαίωμα να διακοσμεί το γλυκό με τριγωνική "σφραγίδα" που αναγράφει Eduard-Sacher-Torte.
Κατά το χρονικό διάστημα μετά το 1963, το κέικ από το Demel, γνωστό επισήμως ως "Demel's Sacher Torte", καθιερώθηκε ως η "αυθεντική" έκδοση της συνταγής.