αν παιδιά της επαρχίας πάντα τα καλοκαίρια είχαμε πρόσβαση σε μια μουσμουλιά (μεσπολιά* όπως την λένε εμείς). Ανεβαίνομε στα κλαδιά της και γευόμαστε τους ζουμερούς καρπούς της
ούσμουλα. Φάγατε, όσα φάγατε, φρέσκα, από το δένδρο. Κάνατε και μία μαρμελάδα, να τρώτε τον χειμώνα. Οι καρποί στο δένδρο δεν λένε όμως να τελειώσουν. Ένας ενδιαφέρον τρόπος να "τα κρατήσετε, για καιρό ακόμη, μαζί σας" είναι ένα λικέρ.
0
