Το δικαίωμα παρακολούθησης

Το δικαίωμα παρακολούθησης συνίσταται στην προσπάθεια εξίσωσης των εικαστικών καλλιτεχνών με τους άλλους δημιουργούς και τους επιτρέπει να εισπράττουν ένα ποσοστό επί της τιμής μεταπώλησης των έργων τους. H υπόθεση αυτή ξεκίνησε με τους αγώνες που έκαναν γάλλοι εικαστικοί καλλιτέχνες στα τέλη του 19ου αιώνα και πέρασε με νόμο στη Γαλλία το 1920. Το δικαίωμα παρακολούθησης περιλήφθηκε στη Σύμβαση της Βέρνης - η οποία από το 1886 κατοχυρώνει τα πνευματικά δικαιώματα ανά τον κόσμο - στην τελευταία αναθεώρησή της που έγινε στο Παρίσι το 1971 (άρθρο 14ter), ενώ στην Ελλάδα αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά με το άρθρο 5 του νόμου 2121 του 1993. Το δικαίωμα παρακολούθησης δίνει στους εικαστικούς καλλιτέχνες τη δυνατότητα είσπραξης ποσοστού 5% επί της τιμής μεταπώλησης των έργων τους (δεν ισχύει φυσικά για την πρώτη πώληση), εφόσον αυτή δεν γίνεται μεταξύ ιδιωτών αλλά σε δημόσιο πλειστηριασμό ή με τη μεσολάβηση εμπόρων τέχνης.

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΖΕΝΑΚΟΣ | Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2005 για το Βήμα
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=168758&dt=09/10/2005